اثر سبک‌های رهبری مربیان بر جوّ انگیزشی و اهداف پیشرفت بازیکنان لیگ برتر بسکتبال زنان ایران

هدف از این تحقیق، تعیین اثر سبک‌های رهبری مربیان بر جوّ انگیزشی و اهداف پیشرفت بازیکنان لیگ برتر بسکتبال زنان ایرانی بود. تحقیق حاضر از نوع توصیفی – زمینه‌یابی بوده و به‌صورت میدانی اجرا شده است. جامعة آماری تحقیق را کلیة بازیکنان لیگ برتر بسکتبال زنان ایران (174 نفر) تشکیل دادند و نمونة تحقیق برابر با جامعة آماری در نظر گرفته شد. برای جمع‌آوری اطلاعات از پرسشنامه‌های دموگرافیکی، مقیاس رهبری ورزش (LSS)، پرسشنامة جوّ انگیزشی (PMCSQ) و پرسشنامة اهداف پیشرفتی (TEOSQ) استفاده شد. پرسشنامه‌های مذکور پس از تعیین اعتبار و پایایی در بین نمونة آماری توزیع شدند. به‌منظور تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از روش امار توصیفی، و در راستای تعیین رابطه و پیش‌بینی از رگرسیون تک‌متغیره و چندمتغیره و در راستای تحلیل‌های تکمیلی و ارائة مدل از حیطة معادلات ساختاری (SEM) برای مدل‌سازی روابط علّی با تأکید بر نرم‌افزار لیزرل 2/9 استفاده شد. نتایج نشان داد که سبک‌های رهبری مربیان به‌صورت مستقیم و غیرمستقیم از طریق نوع جوّ انگیزشی، بر اهداف پیشرفت بازیکنان اثر می‌گذارد و اثر غیرمستقیم آن از اثر مستقیم بیشتر است